ای دريغ از ما اگر کامی نگيريم از بهار.
نميدونم خوشحال باشم يا ناراحت... خوشحال که سال جديد داره مياد و ناراحت که يه سال ديگه هم رفت...
سال هشتاد و يک سال عجيبی برای من بود. پر از شادی و غصه. الهی شکر تو اين سال چيز مهمی رو از دست ندادم و به جاش خيلی چيزهای مهم به دست آوردم.
تو اين سال خيلی غصه خوردم، ناراحت شدم، قهر کردم، گریه کردم، ولی باز شاد شدم، آشتی کردم، دوست جدید پيدا کردم و ...

عیدتون مبارک.
اين جمله خيلی کليشه ايه و من هم از کليشه بودن متنفرم.
پس اينجوری ميگم:
ايشالا که سال هشتاد و يک براتون سال خوبی بوده باشه و سال هشتاد و دو سال بهتری باشه.
ايشالا که تو سال جديد بهتون خوش بگذره، خوش باشين، خوشبخت بشين و... به آرزوهاتون برسين.
دعا کردن برای دوستاتون رو هم فراموش نکنين... ما رو هم دوست خودتون بدونين...

من و غزل ميخواستيم بهتون يه عيدی توپ بديم ولی راستش چيزی که در شان شما باشه پيدا نکرديم! (هندونه رو داشته باشين فعلا زير بغل تا بعد!!!)
به جاش اين شعر «فريدون مشيری» (که من عاشقشم) رو که «داريوش» خونده (که غزل عاشقشه) رو براتون مينويسيم. ميدونم که خوشتون مياد!
در ضمن چون من خبرنگار جارچی هم هستم و جارچی هم يه سايت کوچولو برای فرستادن کارت تبريکدرست کرده، يه کارت تبريک هم از اونجا براتون ميذاريم.
توصيه ميکنم که به اين سايتهم سر بزنين.
خوب... وقتتون رو نمي گيريم... خوش باشين و ديگران رو هم خوشحال کنين.
به اميد ديدار.
اکسير و غزل

***

بوی باران، بوی سبزه، بوی خاک،
شاخه های شسته، باران خورده، پاک،
آسمان آبی و ابر سپيد،
برگهای سبز بيد،

عطر نرگس، رقص باد،
نغمه ی شوق پرستوهای شاد،
خلوت گرم کبوترهای مست...
نرم نرمک ميرسد اينک بهار
خوش به حال روزگار!

خوش به حال چشمه ها و دشتها،
خوش به حال دانه ها و سبزه ها،
خوش به حال غنچه های نيمه باز،
خوش به حال دختر ميخک- که می خندد به ناز-
خوش به حال جام لبريز از شراب،
خوش به حال آفتاب.

ای دل من، گرچه- در اين روزگار-
جامه ی رنگين نمی پوشی به کام،
باده ی رنگين نمی نوشی ز جام،
نقل و سبزه در ميان سفره نيست،
جامت- از آن می که می بايد- تهی ست،

ای دريغ از تو اگر چون گل نرقصی با نسيم!
ای دريغ از من اگر مستم نسازد آفتاب!
ای دريغ از ما اگر کامی نگيريم از بهار.

گر نکوبی شيشه ی غم را به سنگ،
هفت رنگش می شود هفتاد رنگ!