سلام. خوبین؟ چشمتون روشن، بالاخره رییس جمهورمون هم مشخص شد. حرف خاصی نیست. یعنی فعلا حداقل تا چهار سال دیگه نباید «حرف خاصی» باشه!‌ (البته اگه ایران موندیم)
دیگه بحث سیاسی تو اکسیر ممنوع ممنوع شد. حتا یک کلمه. پست های قبل رو هم اگه دوست دارین، زود بخونین که می خوام آرشیوم رو پاک کنم. کار از محکم کاری عیب نمیکنه. اومدیم و پس فردا ریختن و ما رو گرفتن و لنگامون رو سیخ کردن، کی میاد جواب ننه، بابا و زن و بچه هامون رو بده؟!
پس این آخرین پست سیاسی بنده است. لطفا دیگه کامنت بودار هم نذارین. متاسفانه می خواستم به کامنهای بچه ها جواب بدم که دیگه وقتش تموم شد. اسم من رو هم هرچی دوست دارین بذارین، ترسو، بزدل، نون به نرخ روزخور و... جونم رو دوست دارم و می خوام سالم زنده باشم!
دلم برای خاتمی تنگ میشه، چیکار کنم؟ واقعا که «به جای مَه نشیند ...!»
مردم نشون دادن که نه دیگه به حزب و حرفهای حزبی اعتماد دارن، نه به اصلاحات و نه به روحانی ها. همینطور نشون دادن که خیلی نامردن و فردپرست. تا دیروز برای خاتمی دست و سوت می زدن، از امروز برای این آقا. به همین راحتی خاتمی رو فراموش کردن. اون همه کاری که برامون کرد رو ندیده گرفتن...
خدا کنه حرفهای این آقا درمورد برقراری عدالت و این چیزهای قشنگ راست باشه. خدا کنه بتونه کاری برای این مردم بیچاره انجام بده. هدف همه تو این انتخابات رسیدن به ایران آباد و آزاد و سربلند بود. معین این رو می گفت، ما رفتیم دنبالش. حالا این آقا هم همینا رو میگه، خدا کنه بتونه.
باید سعی کنیم که کم کم با این آقا کنار بیایم. درسته صد و هشتاد درجه با خاتمی فرق داره ولی چاره ای نیست باید چهار سال...! یادش به خیر خاتمی اصلا مهره مار داشت. به قیافه اش که نگاه می کردی لذت می بردی. نورانی بود چهره اش ولی این آقا...!
طفلک کسیکه این وسط از همه بیشتر ضرر کرد رفسنجانی بود. دلم براش می سوزه. خیلی خرابش کردن. بی سر و صدا از حکومت انداختنش بیرون. ببینیم حالا که حکومت یکدست شد و از اون بالا تا پایینش یکی شدن کاری برای مردم می کنن یا نه؟ باید منتظر موند و دید...
فعلا خداحافظ. به زودی مثل قبل با یه بغل اراجیف و خزعبلات بر می گردم!
خوش باشین و التماس دعا
راستی! باقیمانده لینکهای انتخاباتی رو هم گذاشتم تو لينکستان. حوصله داشتین یه سر بزنین.